توانمندی ایگو و فراشناخت در بین دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد

اهداف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین توانمندی های ایگو و فراشناخت  در بین دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد است. روش ها: این پژوهش از نوع همبستگی است و در بین جامعه دانشچویان دانشگاه فردوسی مشهد  در سال 1394 انجام شد. نمونه این پژوهش 69 نفر از دانشجویان زن و مرد بود که به شیوه دردسترس مورد مطاله قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش دو پرسشنامه فراشناخت و قدرت ایگو است. برای تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی شمال میانگین و انحراف معیار و روشهای آمار استنباطی شامل همبستگی پیرسون استفاده شده است. دادهای این پژوهش با استفاده از spss23 تحلیل شده است. یافته ها:  بین قدرت ایگو فراشناخت دانشجویان دانشگاه فردوسی رابطه مثبت معنی داری وجود دارد (000/0=p). یعنی هرچه قدرت ایگو بیشتر باشد میزان فراشناخت نیز بیشتر است و بالعکس. نتیجه گیری: نتایج نشان میدهد که با توجه به اینکه بین قدرت ایگو و فراشناخت رابطه مثب قوی وجود دارد و همچنین با توجه به اینکه توانمندهای ایگو گسترده تر از فراشناخت است بنابراین می توان نتیجه گرفت که فراشناحت نیز می تواند یکی از توانمندی  های ایگو باشد. کلیدواژه: ایگو؛ توانمندی  ایگو، فراشناخت و دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد